Motif Alam Melayu dalam Puisi-Puisi Terpilih Zurinah Hassan Sebagai Satu Retrospeksi Bahasa Pada Masa Kini

Abstract

Makalah ini menganalisis puisi-puisi Zurinah Hassan dengan memberi tumpuan kepada motif alam Melayu yang terdapat di dalamnya. Oleh yang demikian, perbincangan makalah ini adalah untuk memperlihatkan bagaimana keunikan motif alam Melayu menjadi satu retrospeksi apabila diucapkan kembali oleh penyair dalam puisi-puisi moden dengan penggayaan struktur yang lazim digunakan dalam puisi tradisional, yakni kabahasaannya sebagai satu pernyataan pascakolonial. Motif alam Melayu ini dirakamkan kembali sebagai satu bentuk retrospeksi pascakolonial oleh Zurinah Hassan menerusi puisi-puisi terpilih sama ada secara perseorangan atau menerusi antologi puisi Zurinah Hassan iaitu Kumpulan Puisi Sesayup Jalan (1974), Kumpulan Puisi Di Sini Tiada Perhentian (1977), Kumpulan Puisi Keberangkatan (1985), Kumpulan Puisi Pujangga Tidak Bernama (1994), Antologi Nota Waktu (2000), Kumpulan Puisi Pesanan dari Gunung Ledang (2004) dan yang terakhir Kumpulan Puisi Salasilah (2005). Kajian ini menggunakan kaedah kualitatif kajian kepustakaan dengan menganalisis teks. Penggunaan motif alam Melayu dalam puisi-puisi kajian merupakan suatu usaha peribumi pascakolonial di alam Melayu mendokumentasikan kembali, sekali gus menjulang budaya leluhurnya ke mata dunia menggunakan bahasa kebangsaan peribumi.